यो हाम्रो देश छ नि खै के भन्ने । न त यसलाई हामीले नै बुझ्न सकेका छौ न त यिनले हामीलाई नै बुझ्न सकिरहेको छ । देशलाई के दोष दिम् । ह्या.....।बिचरा देशको त के दोष छ र । देश हाम्रो नेपाली माटो हो । यहाँको बाताबरण हो । मानबले जस्तो बनायो देश त त्यस्तै त हुने होनि हैन र ? बुझ्न त यहाँ नेताहरुले पर्ने हो । १० बर्ष संघर्ष गरेर देशमा आमुल परिबर्तन ल्याउछु भनेर १५००० जना नेपालीको बलिदान दिई गफ लडाउने हाम्रा महान आदरणिय नेताहरुको हो । तर के भन्ने उहाँहरु मात्र सम्पन्न भईरा जस्तो देखिन्छ । नेतालाइ गालि नगरम् भनेनी फेरी देशमा गर्ने भन्नेहरु नै उनीहरुको हो । आश त उनीहरुबाट नै हुन्छ नि हैन त ?
फेरी अर्को कुरा नेतालाई गालि मात्र गरेर पनि केहि हुनेवाला छैन । आफुले पनि केहि गर्नुपरो नि । त्यो प्रयाशमा म चाहि छु । तर कतिञ्जेल सम्म गर्न सकिन्छ त्यो छुट्टै कुरा । नेपालमा बेरोजगारीको त कुरै छोडौ । नेपाली यूवाहरुको योग्यता सोध्नुपर्छ कति पढ्या छौ ? अनि भन्छन् ब्याच्लर प्रथम, ब्याचलर सेकेन्ड एयर, ब्याच्लर थर्ड एयर, ए म त मास्टर पो अहिले भर्खर पढ्न सुरु गर्दै हो । अनि काम चाहि के गर्दै हुनुहुन्छ ? अनि भन्छन् अहिलेसम्म खाँसै केहि छैन । अब बिस्तारै पढाउन सुरु गर्नुपर्ला ।
यस्तो बाताबरण छ हाम्रो नेपालमा । नेपाल सुध्रिन त यूवा आफै सुध्रिन पर्ने बाध्यता अहिलेको यो अवस्थामा छ । देशको कानुनले, देशको नेताहरुले नियम ल्याएर समृद्ध राष्ट्र बन्न त खै कहिले पो होला कुन्नि । यो भन्न सकिने अवस्था छैन ।
आर्थिक क्रान्तिको जरुरी भन्दा पनि अहिले यूवाहरुलाई भरपर्दो अवसरको खाँचो छ । जब इच्छाअनुसारको आम्दानी हुन्छ । आर्थिक आम्दानी गर्न सकिने अवसरको बाटो, अनि आर्थिक अवस्था सुदृढ बनाउन सकिने दिमागको छिद्रहरु पनि बिस्तारै यूवाहरुमा आउन सक्छ ।
जापानीज लेखक रोबर्ट कियोसाकीले आफ्नो रिच ड्याड पोर ड्याड भन्ने किताबमा के भनेका छन् भने स्कुलमा जहिले पनि सबै बिषयको पढाई हुन्छ तर पैसा कसरी कमाउन सकिन्छ भन्ने बिषयको चाहि कति पनि पढाई हुदैन । कुनै बिषयमा राम्रो डिग्री पास गरेर राम्रो कम्पनीको जागिर र दिर्घकालीन रुपमा सुखी तरिकाले बस्न सकिने खालको मात्र सोच भएको पढाई हुन्छ भन्दै एउटा भाव तरंग हामीमाझ प्रस्तुत गरेको छ । यो सोच साच्चिकै अहिलेको अवस्थामा पनि छ । स्कुलमा मात्र बिद्या, ब्यवहारिक ज्ञान((Proffesional Skill)को मात्र पढाई हुन्छ तर आर्थिक संमृद्धिको ज्ञान हुदै हुदैन भने नि हुन्छ ।
तर यो अहिलेको आवश्यकता हो । अब हामी नेपाली कलेज धाएर मात्र पनि केहि हुने वाला छैन । कलेज जाउ । ब्याचलर पढ । खाडी जाउँ । घण्टौ काम गर । दुई पाँच लाख कमाउ । दशकमा देश फर्क । गाउँमा चिटिक्कको घर बनाउ । केहि सानोतिनो ब्यापार गरिखाउ । या खाडी जाउ । दुःख पाउँ । बेरोजगार बस । मुला खाएर बाँच । कम्पनीबाट काम नपाउँ । मर । त्रिभुवन बिमानस्थलमा लाश बनि आउँ । काज किरिया गरी संसारबाट बिदा होउ । या केहि पढ । पैसा हालि बिद्यार्थी भिसामा राम्रो देश जाउ । पार्ट टाइम काम गर । अनि अबैधानिक रुपमा त्यहि देशमा पैसा कमाउन भाँडा माझ्ने भए नि काम गर । पैसा कमाउ । देश फर्क । बिहे गर । फेरी बिदेश जाउ । गरिखाउँ । या बिद्यार्थी भिसामा बिदेश जान कोशिष गर । फस । कालो मुख लाएर डिप्रेसन भई बस । यो कुरा अब पुरानो भईसक्यो । हाम्रो देश यसैले मात्र धानेको छ । भन्छ नि रेमिट्यान्स । तर यहाँ नेपालमा पैसा देख्नेहरु पनि छन् । नेपालमा भबिष्य देख्न नसकिने पनि होइन । एकाध दुई ब्यक्तिहरु मात्र हुन् कि जो अहिले यहि बसेर केहि गरिखाएका छन् ।
नेपालमा भ्रष्टचार ब्याप्त छ । जुन हामीले देखिरहेका छैनौ पनि । देखिरहेका छौ पनि । यसले के देखाउछ भने पैसा भन्ने चिज एक ठाउँ गुम्सिरहेको छ । त्यो बाहिर आउन सकिरहेको छैन । मान्छेले यो कुरा बुझिरहेको छैन कि पैसा साधन मात्र हो साध्य होइन भनेर ।
अनि हामीमा यो बिश्वासको अभाव पनि छ कि एक एक मिले धरती फोड्न पनि सकिन्छ भन्ने । तर त्यो बिश्वास गर्ने जमात बन्न साह्रै गाह्रो छ । बनाउने प्रयाशसम्म पनि गर्दैनौ किनकी हामीमा बिश्वासको अभाव छ ।
तर,
अब त्यसो भनेर नहुने भो । अब हरेक यूवाहरु एक आपसमा एकजुट भएर एउटा गतिलो इन्टरप्रेनर बन्न किन कोशिष नगर्ने ? नेपालमै किन अवसर नखोज्ने ?
हो आइबिएन(इन्टरनेट बिजनेश नेपाल) यहि कोशिष राख्दछ कि एक एक यूवा मिलेर बिस्तारै इन्टरप्रेनर बन्न कोशिष गरौ भनेर । यो समयको माग बनिआएको छ ।
आइबिएनको परिकल्पना मैले गरेको होइन । यो परिकल्पना धेरै अघि अरु नै बिद्धानहरुले बनाएको हो । मैले यसलाई कार्यन्वयनमा ल्याउन मात्र कोशिष गरेको हुँ । म यो पनि दावा गर्दिन कि यसले सबैलाई धनि बनाउछ भनेर । तर यति भन्न सक्छु यसमा एकजुट मिलेर काम गरियो भने नेपालमा १० देखि ५ बजेको समयमा ड्युटी गरेर पाउनुपर्ने सामान्य कामदारको आम्दानी सहज रुपमा प्राप्त गर्न सकिन्छ ।
आइबिएन एक माध्यम हो जो अमेरिकाको अत्यन्तै पुरानो र सफल कम्पनीमा सहकार्य गरेर काम गर्दछ । आइबिएनले नेपाली बिद्यार्थी यूवा बर्गलाई लक्षित गरेको छ । हाल आइबिएनमा सक्रिय रुपमा आवद्ध हुनेहरु पोखराबाट मात्रै ७० जनाभन्दा बढि छन् भने दैनिक २८ जना ब्यक्तिहरु यसमा एकदमै सक्षम र सक्रिय रुपमा दैनिक चाँसो देखाइरहेका छन् । तर अब ढिलो नगरीकन उनीहरुलाई इन्टरनेट बिजनेशको एक किस्सामा उभ्याएर नतिजा देखाउने दिन आइसकेको छ ।
काम गरेर पैसा पाइन्छ । पातबाट पलाउन खोज्नेहरु जहिले पनि असफल हुन्छन् । जराबाट पलाउन खोज्नेहरु नै सफल हुन्छन् । यस कुरामा निर्धक्क भए हुन्छ । काम गर । मेहनत गर । इमान्दारीपुर्बक कामको बारेमा बुझ । इमान्दारीपुर्बक कामको बारेमा चासो देउ । इमान्दारीपुर्बक काममा तल्लिन रहौ । कडा मेहनतका साथ एउटा उद्धेश्यमा निश्चिन्त रहेर काम गरौ । इन्टरप्रेनर बन्न कति पनि बाटो पर छैन । नजिक छ ।
सबैलाई मेरो शुभकामना ।
